Ouderenzorg

Nadat ik drie jaar geleden (in 2015) met pensioen ging, heb ik lange tijd geen enkele behoefte gehad om terug te kijken op mijn arbeidzaam leven. Van augustus 1970 tot december 2014 was ik (op enkele korte tussenpozen na) werkzaam in de (ouderen)zorg. Ik werkte in een ziekenhuis (als leerling verpleger), in een verpleeghuis (als verpleeghulp) en in verschillende verzorgingshuizen (als verzorgende, afdelingshoofd, maatschappelijk werker en cliëntadviseur). Toen ik mijn loopbaan begon, schoten de verzorgingshuizen als paddenstoelen uit de grond. Ter afsluiting van mijn carrière mocht / moest ik (vier van) die huizen helpen afbouwen.
Als je meer dan veertig jaar ‘in het vak’ zit, zie je heel wat ontwikkelingen voorbij komen. Ook de zorg wordt bepaald door economische, politieke en filosofische factoren. Wat vandaag als zaligmakend (voor de ouderen, de organisatie, de samenleving) wordt beschouwd, wordt morgen als (hopeloos) achterhaald afgedaan. Om het spoor niet bijster te raken leerde ik al vroeg in mijn ‘zorgcarrière’ om me bij alles wat ik deed de vraag te stellen of het direct of indirect in het belang was van de mensen waar het om gaat. Dat dwong me tot nadenken en keuzes maken.
Achteraf, nu, prijs ik mezelf ook gelukkig dat ik veel ervaringen heb vastgelegd. Dat deed ik in de vorm van gedichten, een kort verhaal, artikels en columns, die (veelal) gepubliceerd werden. Hieronder een overzicht. Via de links zijn een aantal schrijfsels te lezen.
De dichtbundel Demente bejaardenflat, grotendeels geschreven tijdens de nachtdienst in een verpleeghuis, werd in 1975 uitgegeven door uitg. Walter Soethoudt / Nijgh en van Ditmar. 
Tussen 1975 en 1996 werden gedichten met de thematiek 'ouderdom, verval en dood' opgenomen in o.a. de tijdschriften Hollands MaandbladDe Gids, Nieuw Vlaams Tijdschrift en DietscheWarande & Belfort. In 1994 verscheen een keuze uit die verzen onder de titel Het laatste landschap bij uitgeverij Kok. Twee jaar later publiceerde ik bij Dutch Publishers de bundel Verder geen bijzonderheden, geheel gewijd aan bewoners van een verzorgingshuis. 
Van 1987 tot 1990 schreef ik artikeltjes over mijn werk als afdelingshoofd voor het vaktijdschrift Senior. Enkele daarvan zijn via de link te lezen.
In 1991 waagde ik me aan een kort verhaal. MS Contin werd eerst gepubliceerd in Deus ex Machina en later overgenomen door Recht Op Waardig Sterven. Het verhaal geeft een aardige inkijk in het leven in een verzorgingshuis in die jaren.
Dat doen ook de columns die ik van 1995 tot 2002 schreef voor o.a. Tijdschrift voor verzorgenden. De columns werden in 2003 gebundeld en uitgegeven onder de titel Een voyeur met fatsoen.
Niet gepubliceerd (maar wel te lezen via de link) zijn de stukjes die ik in 2014 schreef over de afbouw van enkele verzorgingshuizen.
Tot zover, ik had er opeens behoefte aan om een en ander in kaart te brengen. Het heeft in die mate iets met fietsen te maken dat veel van het bovenstaande 'overdacht' werd op de fiets!

Januari 2018




Molenhof Maastricht